Στην Ελβετία, το προηγούμενο διάστημα, έγιναν δύο δημοψηφίσματα: Επίκεντρο οι …αγελάδες ! Ακούγεται περίεργο, αλλά είναι πραγματικότητα.
Το ένα είχε ως ερώτημα αν πρέπει να είναι ελεύθερης βοσκής και το δεύτερο, που ακολούθησε, αν πρέπει να επιδοτούνται οι κτηνοτρόφοι που διατηρούν τα κέρατα από τα συμπαθή ζώα.
Δεν ξέρω τι γνώμη είχαν οι ελβετικές αγελάδες που ασχολήθηκε ένας ολόκληρος λαός με το θέμα τους. Ωστόσο, στο μυαλό μου, αφού συνήλθα από την εντυπωσιακή είδηση που έμαθα, ήταν ότι , αφού η συγκεκριμένη οικονομία στηρίζει την παραγωγή της στο γάλα το τυρί και , γενικά, στα γαλακτοκομικά της, είναι λογικό να προβληματίζεται με θέματα που αφορούν την κτηνοτροφία.
Παράλληλα, έκανα τον παραλληλισμό με τα νησιά μας που έχουν μια άλλη «ιερή αγελάδα» που είναι ο Τουρισμός. Και αναρωτήθηκα πόσο σοβαρά τον αντιμετωπίζουμε όταν, αντί να προστρέχουμε στην αναζήτηση μεθόδων και ιδεών για την ορθολογική του ανάπτυξη, τον έχουμε εντάξει σε άνευ ουσίας έριδες με κοινό παρονομαστή τις εντυπώσεις, εν όψει εκλογών.
Ο Τουρισμός αφορά όλους. Η επιτυχία ή η αποτυχία κάθε προσπάθειας αντανακλά στο σύνολο της κοινωνίας. Μήπως λοιπόν, αντί κάποιοι να καραδοκούν για να ακυρώσουν όσα μικρά ή και μεγάλα έχουν επιτευχθεί από όσους έχουν σε τοπικό επίπεδο την ευθύνη της τουριστικής πολιτικής, θα έπρεπε να ενώσουν μαζί τους και δυνάμεις και ιδέες για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα? Μήπως , αντί να κλαδεύουν το κλαδί πάνω στο οποίο όλοι μαζί κάθονται ,προστρέξουν στην κοινή προσπάθεια καταθέτοντας απόψεις που οδηγούν σε λύσεις, ίσως καλύτερες από αυτές που υλοποιούνται? Μήπως θα πρέπει όλοι ανεξαιρέτως να παραμερίσουν τις στείρες αντιπαραθέσεις και να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι του προβληματισμού?
Να αναρωτηθούν για όσα οι διεθνείς τάσεις απαιτούν. Να εκμεταλλευτούν ευκαιρίες. Να βρούνε λύσεις για την αντιμετώπιση του ανταγωνισμού από άλλες – όμορες και μη – χώρες που «απειλούν» τη μοναδικότητα του τουριστικού μας προϊόντος.
Κανένας δεν έχει δικαίωμα να επιχαίρει αν λόγω κάποιων συγκυριών ή και κάποιων νέων απειλών – όπως η αναμενόμενη νέα διεθνής οικονομική κρίση – προκαλέσει «ντόμινο» υφέσεων και ανάσχεση της τουριστικής κίνησης. Και κανένας δεν περισσεύει όταν το πρόβλημα απαιτεί εγρήγορση και λύσεις για τη χάραξη μιας κοινής πορείας.
Αυτά λέω εγώ…κι ας μην είμαι..Ελβετός…
ΝΟΤΗΣ ΜΑΡΤΑΚΗΣ
